به گزارش سرخط پتروشیمی؛ پتروشیمی مارون یکی از شرکت‌های پیش‌رو در بکارگیری فناوری در صنعت پتروشیمی کشور است که با تکیه بر دانش فنی، مهندسی و جوانان نخبه گام‌های بلندی در مسیر عمران و شکوفایی اقتصادی کشور بردارد.

بدون شک مدیریت چنین مجموعه عظیمی نیازمند تخصص، تجربه، تدبیر، دوراندیشی، برنامه‌ریزی و هدایت‌گیری است. یکی از موارد موثر در دستیابی به اهداف راهبردی، تصمیم‌گیری برای یافتن بهترین روش استفاده از سرمایه‌های انسانی و تجهیزات یک کارخانه برای رسیدن به اهداف تولید است. راهبردی که دکتر امرائی به بهترین شکل ممکن آن را در پتروشیمی مارون پیاده‌سازی کرد و نتیجه‌ی آن در کمتر از یکسال علاوه بر رضایت‌مندی سرمایه‌های انسانی، افزایش سودآوری مجموعه بوده است.

این شرکت با تولید سالانه یک میلیون و ۱۰۰ هزاز تُن در بخش الفین با توان تولید یکی از بزرگترین واحد‌های مگا الفین بهره‌برداری شده در کشور است.

موفقیت‌های پتروشیمی مارون به این مقدار بسنده نمی‌شود و تولید ۲۰۰ هزار تن پروپیلن گرید پلیمری، +C۳، هیدروژن، بنزین پیرولیز و متان از دیگر محصولات با کیفیت این مجموعه صنعتی به شمار می‌آید‌.

در نمایشگاه توانمند‌های صادراتی ایران( اکسپو ۲۰۲۴) پتروشیمی مارون حضوری پرقدرت داشت. بطوریکه فعالان عرصه صادرات و نمایندگان کشورهای دیگر با حضور در غرفه علاوه بر آشنایی با توانمند‌های این مجموعه عظیم صنعتی، به توافقات مهمی با این شرکت دست پیدا کردند.

این مجموعه عظیم صنعتی سال ۱۴۰۲ را به لحاظ درآمد رویایی پشت سر گذاشت و با مدیریت دکتر امیر امرائی، با درآمد ۳۵۸۷۶ میلیارد تومانی، رشد یازده درصدی را تجربه کرد. از طرفی درآمد آخرین ماه سال به میزان ۴۲۵۵ میلیارد تومان بوده که نسبت به اسفند ماه سال قبل رشد ۹ درصدی را به همراه داشته است.

پتروشیمی مارون با بهره‌گیری از بیش از پانصد نیروی متخصص به طور مستقیم و ۱۸۰۰ نیروی پیمانکار، علاوه بر تاثیر بسزا در اشتغال‌زایی منطقه، نقش تاثیرگذاری در چرخه صنعت پتروشیمی ایفا می‌کند. الفین، اتیلن گلایکول، پلی‌پروپیلن و پلی‌اتیلن سنگین، محصولاتی هستند که هر کدام به تنهایی نقش حیاتی در زنجیره ارزش صنعت پتروشیمی دارند.

در سالی ۱۴۰۳ که از سوی مقام معظم رهبری( مدظله‌العالی) به نام جهش تولید با مشارکت مردم نام‌گذاری شده، راهبرد اصلی پتروشیمی مارون تولید با ارزش افزوده و ارزآوری، جلوگیری از خروج ارز با استفاده از تجهیزات ساخت داخل، شرکت‌های دانش‌بنیان، بکارگیری و تربيت سرمایه انسانی متخصص و در نهایت تاثیرگذاری در درآمد ناخالص ملی است.